Czucie swojego ciała

Umysł musi zrozumieć, jak ważne jest czucie swojego ciała, ponieważ cały czas lekceważy tę przestrzeń i wydaje mu się, że już wszystko wie, bo się już tyle naczytał a to jest nieprawda. Dlatego, że przestrzeń wibracyjna, odczuwalna, czująca, wrażeniowa to jest zupełnie inny świat, inny wymiar, który się z nami komunikuje.  Nasza wspaniała umiejętność doświadczalnego rozwoju  świadomości, aby obejmować siebie w całości a nie tylko z pozycji fragmentu, którym jest umysł. Ten kawałek próbuje całość zdominować i coś o niej wiedzieć.

To jest iluzja i z tej przestrzeni nie da rady. Natomiast, jeśli wchodzimy w wymiar czucia jako świadomość, która się rozwija w nas, wtedy zaczynamy korzystać z samowiedzy, gdzie zaczynamy mieć prowadzenie przez nasz wyższy i szerszy aspekt naszej istoty duchowej. W ten sposób zaczynamy umieć sobie samemu naprawdę pomagać swoją własną świadomością. Ponieważ kochani, my przede wszystkim jesteśmy duchem, energią a nie materią. Materia jest podrzędna energii czyli duchowi. I kiedy zaczynamy się utożsamiać z przestrzenią wibracyjną, to wtedy zaczynamy panować nad materią czyli swoim ciałem.

Z czym się wiąże czucie swojego ciała?

Zaczynamy korzystać z samowiedzy i to jest na wolność o której zapomnieliśmy. Absolutnie żadna wiedza zewnętrzna nie jest w stanie nam tej samowiedzy wewnętrznej przekazać dlatego że jest to świat odczuć.

Każdy z nas jest inny ponieważ jako dusza mamy mnóstwo różnych wcieleń, które nakładają się jako te nasze doświadczenia na tą różnorodność w nas. Twoja indywidualna wiedza własna intymna jako samoświadomość rozwija się kiedy zaczynasz patrzeć do środka. Wtedy zaczynasz rozwój od wewnątrz poprzez umiejętność władania energią.

Nie tak jak niektórzy ludzie zajmujący się energia, że gdzieś tam jakaś walka na energię coś w rodzaju Gwiezdnych Wojen –  nie. To jest po prostu czucie. Masz zauważać w sobie różne miejsca które do tej pory były nieświadome i w sposób fizyczny dotykalne jako napięciowe.

My z natury jesteśmy istotą idealną o idealnej równowadze i harmonii w nas jako najwyższy potencjał świadomości . Obniżyliśmy swoje wibracje z tego najwyższego wymiaru rozłożenia czyli miłości, czyli światła świadomości,  które jest promienne, szerokie i wie wszystko, ponieważ w świetle świadomości my wiemy wszystko o sobie i o życiu.

W niższym wymiarze zaczęliśmy rozbudowywać swoją strukturę ego czyli wiedzę zewnętrzną jako iluzję i w ten sposób wszystko w nas zaczęło  się zaniżać, zagęszczać właśnie do materii czyli do takiego życia jakie znamy. W tym skurczu my nic o sobie nie wiemy i jesteśmy jakby ofiarami czynników informacji zewnętrznych gdzie poprzez intelekt, który zdominował naszą strukturę zaczynamy zdobywać wiedzę żeby sobie pomagać, żeby się wspierać. Oczywiste jest, że kiedy my jesteśmy szczęśliwi to nie szukamy. Szukamy, kiedy zaczynamy odczuwać w środku dyskomfort, a ten dyskomfort wcześniej czy później odczuwamy, kiedy oddalamy się od naszej prawdziwej istoty, która jest w nas. Jest ona czystą bezwarunkową miłością.

Oddalanie to rozbudowywanie sobie ego poprzez różne wcielenia, które zaczyna coraz bardziej jak cień ciążyć na naszej duszy. Poprzez takie oddzielanie się od swojego źródła życia zaczynamy cierpieć, zaczynamy tonąć w świecie definicji, w świecie koncepcji, myśli i to zaczyna nas dominować.

Obecnie w świecie, który znamy, jesteśmy świadkami tego jak umysł zdominował ducha.

Myślimy myśli, których nie chcemy a jednak je myślimy. To samo z ciężkimi emocjami i uczuciami. Nie chcemy tego, bo to są energie, a jednak one w nas wchodzą i nas dominują. Dzieje się tak dlatego, że my odsunęliśmy się od swojego własnego światła, od swojej prawdziwej istoty.